Na tej stronie zebrałem kilka radykalnych ale prawdopodobnie skutecznych sposobów na ochronę środowiska.
Dopóki obywatelki i obywatele myślą o zmianie klimatu jako powolnym, długotrwałym i niegroźnym dla nich procesie, dopóty nie spotkamy się z taką mobilizacją, jakiej potrzeba. Dlatego moim zdaniem niezbędne jest nagłaśnianie obserwowanych lokalnie skutków zmian klimatu.
Przykłady:
Szeroko zakrojona akcja nagłaśniająca takie zmiany miałaby szansę przekonać obywatelki i obywateli o tym, że klimat już się zmienił i że już teraz trzeba temu przeciwdziałać. Możliwe formy takich akcji:
Decyzje ważne z punktu widzenia ochrony środowiska zapadają bardzo często w lokalnych urzędach: miejskim lub wojewódzkim. Dlatego przede wszystkim to tam należy dotrzeć z propagowaniem świadomości odpowiedzialności za klimat.
Z badań wynika, że konsumenci preferują gazetki reklamowe jako formę reklamy. Można interpretować wynik tych badań tak, że od nachalnej reklamy w mediach czy na ulicach konsumenci wolą sami zdecydować czego w danej chwili szukają i na tej podstawie podjąć decyzję, co w danej gazetce reklamowej jest dla nich interesujące. Jak czytamy w podsumowaniu wyników badania, respondentów opowiadających się za tą opcją było ok. ⅓.
Jeśli osób preferujących gazetki jest tylko 30%, to pozostałe 70% prawdopodobnie nie potrzebuje tych gazetek, ale mimo to je otrzymuje. Mamy więc do czynienia z marnotrawstwem zasobów: papieru, farb drukarskich i energii.
Propozycja rozwiązania:
Prenumerata nie musiałaby być kosztowna, ale już niewielka kwota zmuszałaby konsumenta do rozważenia, czy na pewno korzystne będzie dla niego zamówienie jej. Natomiast firma drukująca gazetkę a także zlecająca jej wydruk mogłyby dzięki odpłatności tych gazetek odprowadzić “podatek środowiskowy”, aby pokryć koszty np. uzdatniania wody wykorzystanej do obróbki papieru (obróbka papieru jest procesem wodo-chłonnym).
Z tym pomysłem wiąże się pewien problem: dystrybucja gazetek reklamowych do skrzynek pocztowych jest regulowana przez Prawo Pocztowe. Prawo to określa, komu wolno umieszczać przesyłki w skrzynkach pocztowych i jest dość liberalne.
Tu należałoby zacząć od obliczenia średniego zużycia wody pitnej przez jedną osobę w przeciętnym gospodarstwie domowym. Na tej podstawie można byłoby ustalić pewną objętość, która każdemu obywatelowi przysługuje po cenie podstawowej. Natomiast powyżej tej objętości woda kosztowałaby już więcej. Wprowadzając taki “próg” dla cen wody dla gospodarstw domowych, można byłoby systemowo zachęcić obywateli do oszczędzania wody i używania jej wyłącznie do zaspokajania potrzeb życiowych (a zapobiegać np. myciu aut wodą pitną).
Na podstawie liczby pracowników zatrudnianych w danym przedsiębiorstwie można byłoby obliczyć orientacyjne zapotrzebowanie na wodę pitną niezbędną do zapewnienia potrzeb pracowników w czasie pracy. Każda ilość wody pitnej zużyta przez przedsiębiorstwo do celów innych niż potrzeby pracowników musiałaby być opłacona po innej stawce. Alternatywnie przedsiębiorcy powinni mieć możliwość samodzielnego ponownego uzdatniania wody i prowadzenia cyrkularnej gospodarki wodnej.
Aby biuro działało bardziej ekologicznie, wystarczy pozwolić pracownikom zidentyfikować najbardziej nieekologiczne praktyki/urządzenia w biurze i zredukować ich szkodliwy wpływ.
Biura są różne i nie istnieje jeden sposób na “naprawienie” ich wszystkich jak czarodziejską różdżką. Problem jest zbyt złożony, dlatego niezbędna jest autonomia zespołów ludzkich.
Propozycja: można ogłosić konkurs dla firm, w ramach którego pracownicy mieliby:
Biuro, które uzyska największą procentową poprawę uzyska nagrodę. Celowo nie piszę “firma” tylko “biuro”, gdyż są firmy posiadające wiele biur i współzawodnictwo powinno dotyczyć ich wszystkich, promując powszechne współzawodnictwo w słusznym celu.
Konkurs mógłby trwać 6 miesięcy: 2 miesiące gromadzenia danych, 1 miesiąc na burze mózgów i wyłonienie najlepszego sposobu na redukcję zasobożerności, 2 miesiące na wypróbowanie tego sposobu i 1 miesiąc na podsumowanie i zaprezentowanie wyników.
This work by Piotr Mieszkowski is licensed under CC-BY 4.0